LOTJE VERSUS DIVAGEDRAG
Hoe ga je om met plotselinge bekendheid?
Het kan verkeren. De ene dag ben je een van de zwarte poezendames die onze wijk rijk is. Het volgende moment ben je ‘wereldberoemd’ in Marsdijk en omstreken. En gaan er zelfs stemmen op voor een standbeeld. Een standbeeld voor Lotje. In plaats van Mannus. Lottus. Ik zie het voor me. Een zwarte ranke poezendame met om haar heen, uit hetzelfde materiaal gegoten, een assortiment van sokken, doekjes, mondkapjes en elastiekjes. (Ik ga er gemakshalve maar van uit dat na het bekend worden van een kleptomane kat er een stormloop op wasknijpers is geweest en vanaf heden alle andere wasgoed in Marsdijk onlosmakelijk aan waslijnen en droogmolens is bevestigd en dus zal lingerie niet meer tot het assortiment worden behoren.)
Lottus, een bedevaartsoord voor kattenminnaars met een grote voorliefde voor stadsreiniging. Of een plek waar helers en dieven met gewetenswroeging hun gestolen goederen ongestraft kunnen deponeren. Niet dat Lotje nou persé de personificatie van schuldbesef is. Zij brengt immers nachtelijks met een enorm aplomb ons niet toebehorende spullen.
Nu moet ik eerst vermelden dat de nachtvangst vanmorgen een tikje tegenviel. Buiten op het terras lag een zwart mondkapje. Lotje heeft een voorkeur voor de zwarte mondkapjes. Het zou iets te maken kunnen hebben met de kleur van haar eigen verschijning. Enige vorm van ijdelheid is haar niet vreemd. In het gangetje achter het huis lagen troosteloos nog twee witte poetslapjes. Ze waren duidelijk gebruikt. Dat maakt voor Lotje overigens geheel niets uit. Vol trots troonde zij mij mee naar de twee doekjes. Het is ook niet niks. Ik heb ze vervolgens in dank aanvaard en , toen Lotje met hooggeheven staart voor mij uit liep, de kostbare geschenken snel in de grijze container gedaan. Lotje is een gevoelige dame. Het zien van deze afwijzing zou haar diep kwetsen…
Dat je als beroemdheid een beetje publiekelijk bezit bent valt haar zwaar. Zij is nogal op zichzelf en haar divagedrag is meer een compensatie voor haar verlegenheid. Toen ik haar gisteren even apart nam om te vertellen dat RTV Drenthe donderdag langskomt om een portret van haar te maken, keek zij mij verschrikt aan. Bezoek? Vreemden in huis?
Ik ben terstond naar de plaatselijke suup gerend en heb daar het meest exquise kattenvoedsel uit het schap getrokken. Soms doet een goed gesprek wonderen. Soms is eten beter…..