Heel of Half
Iedereen beleeft het prille voorjaar op HEEL eigen wijze. Zo zijn er die, ondanks grijs en regen, elke dag fluitend door het leven fietsen. Muts op, handschoenen aan. Het glas is HALF vol! Anderen zitten zwaarmoedig voor het venster om op te lichten bij het eerste zonnestraaltje. Een glas in de hand. HALF leeg….
Kijkend naar de drie d’s zie ik dat ook hen niets menselijks vreemd is. Juultje ondergaat de periode van grijs en regen gelaten. Zij slaapt. HEEL diep en HEEL veel. Het liefst op schoot. Maar het zachte dekentje op mijn toilettafel voldoet prima als alternatief. De tevredenheid die zij hierbij uitstraalt, zou voor HEEL de mensheid een voorbeeld moeten zijn.
Fientje is een ander verhaal. Wellicht omdat zij zelf al grijs is, maakt het grijze weer haar ronduit HEEL depressief. Zij zoekt haar heil tussen de grijze kussens die onder het afdakje liggen te wachten op het moment dat ze de tuinset weer kunnen sieren. Grijs op grijs op grijs…. Het leven is hard. HEEL hard.
Nee, dan Lotje. Lotje doet alles met overgave. Geen HALF werk. Eten, slapen, katten, spelen en…stelen. Zij leeft HEEL erg in haar moment. Ook tijdens haar nachtelijke uitstapjes. Op jacht naar mooie geschenken. Vol overgave struint ze door tuinen. Weer of geen weer. De vondsten die voor het oprapen liggen, worden HEEL zorgvuldig naar huis gesleept. Haar motto is: “Geef alles wat je hebt”.
In de winter zijn dat mutsen en handschoenen. HEEL veel handschoenen. Deze ochtend ontving ik een schattig bruin wollen knoedeltje. Het bleken twee halve vinger-handschoenen te zijn. Een HEEL setje.
Ik sprak haar HALF vermanend toe. “Nu heeft iemand koude vingers!” Lotje leek het maar HALF te deren. Ze keek me aan met een blik van: “Dat is wel HEEL overdreven. Het zijn maar HALVE vingers.”
Ik hoop dat de eigenaar niet HEEL lange tenen heeft…..
Brunhilde Kuijper