GRAS-MATTEN
We waren een nachtje weggeweest en hadden de verzorging van De Drie D’s (De Drie Dames) aan de liefdevolle en inmiddels vertrouwde zorg van onze achterbuurvrouw overgelaten. Lotje is redelijk uitgesproken in haar voorkeuren wie er in haar directe omgeving gedoogd worden en zo heeft het lang geduurd eer een vervangende huishoudelijke hulp haar goedkeuring kon wegdragen.
Nu wil het geval dat deze achterbuurvrouw de zorg draagt voor Heer Otto en daarmee de officieuze schoonmoeder van Lotje is. Van wat er zich verder tussen de twee geliefden heeft afgespeeld gedurende onze kortstondige afwezigheid wens ik liever verschoond te blijven. De relatie is namelijk enigszins gecompliceerd. Waar in het prille liefdesgeluk Lotje de enige ware voor Otto was, heeft zij in de afgelopen jaren meerdere dames aan zijn zijde gezien. Iets wat ze, zij het noodgedwongen, oogluikend toestond. Kattenliefde zit diep. Zo diep dat menig mens er van overtuigd is dat liefdevolle gevoelens en binding überhaupt niet in de vocabulaire van een kat voorkomen. Lotje heeft echter het tegendeel bewezen. Ik twijfel nog of het enkel ware liefde is of dat het feit dat Otto haar niet als enige op zijn katerpoten draagt onverteerbaar voor haar is.
Niet lang geleden kreeg Otto een nieuwe partner aangeboden. Als wellevend heerschap aanvaardde hij de gift in dankbaarheid. Het valt te begrijpen. Ze is lelieblank met groengele amandelvormige ogen om in te verdrinken. Haar ranke lijfje, hoog op de poten en stijlvolle staart maken haar onweerstaanbaar. Otto viel als een blok voor deze gracieuze lady. Toen stond de diepste diva in Lotje op. Hoezo een ander? Wat heeft die ander wat zij niet zou hebben? Veel is mogelijk maar er zijn grenzen. Wat nu te doen? Vechten voor de liefde? Of op z’n minst het herstellen van je positie. Maar hoe? Matten om een geliefde is ‘out of the question’. Ten eerste vecht niet jij om een geliefde maar laat je de ander om jouw liefde vechten. Ten tweede toon je zo’n onbetrouwbaar sujet never je gekwetstheid. Laat hem er maar in het ongewisse. Het duurde maar even tot het Lotje duidelijk werd wat zij niet had en die ander wel. Gras. Groen gras in de tuin om je bevallig op neer te vlijen. Zij had ze gezien. Samen op het kleine groene stukje gazon in die achtertuin.
Hoe diepste wensen uit kunnen komen bleek afgelopen weekeinde maar weer eens. Lotjes droom werd werkelijkheid toen tijdens onze afwezigheid als verrassing de tuin werd omgetoverd tot een klein paradijs met bloemen, zalig zittende tuinstoelen en een grasmat.
Nee, een diva mat niet. Ze is afmattend zonder zelf iets te doen. Enkel zichzelf zijn. Op een grasmat. Otto stond erbij en keek er naar. Daar lag ze. Op zo veel gras. Zo veel vrouw. Lots of Lotje. Zo dichtbij en toch onbereikbaar. Juul en Fien zagen het op een afstandje allemaal aan. Wat een gedoe.
Ja Otto, je had een Lot uit de Lotto…
Brunhilde
