DONDERDAG DOEKJESDAG
We denken vaak dat katten, en dieren in het algemeen, geen tijdsbesef hebben. Laat staan dat zij een leef-werkschema hebben, ingericht naar de dagen van de week. De zon komt op, de zon gaat onder en dat is het wel zo’n beetje.
Inmiddels weet ik dat niets minder waar is. Lotje heeft weldegelijk een werkschema. Dat is mij duidelijk geworden aan de hand van de spullen die zij brengt. Én door de buurvrouw. Lotje heeft een week- en een dagschema. Het betreft een fulltime functie en ze heeft er haar kattenpootjes vol aan. Niet dat er ooit een vacature was waarop zij gesolliciteerd heeft. Sterker nog, ze heeft haar baan zelf gecreëerd en doet het als kkz’er (kleine kat zelfstandige) uitzonderlijk goed. Zo heeft zij personeel in dienst. Dat zijn wij. Vooralsnog vermoed ik dat wij onze taken naar behoren vervullen. Er zijn nog geen klachten.
Wanneer Lotje en ik elkaar ‘s morgens begroeten heeft zij een groot deel van haar werkzame uren er al op zitten. Hoe zal ik haar functie omschrijven? Deze is namelijk nog al divers. Het zijn de afwisselende werkzaamheden die de baan voor haar aantrekkelijk maken. Het is niet voor niets dat zij dit al meer dan 8 jaren vol overgave volhoudt. Aan het einde van een dag, als het begint te schemeren, klokt Lotje in. Haar tred is zeker en doelgericht stapt zij dan de tuin uit. Staart in de lucht, snorharen gespreid, hoog op de poten, “Assen, here I come”.
Haar werkroute hangt af van wat er in de omgeving speelt en wie er thuis is. Bij de bouw van de huizen aan de Markedreef en de Lidle kon zij de werkdruk bijna niet aan. Al die werkhandschoenen en ondenkbaar veel andere spullen. Een goudmijn. Een voor een, nacht na nacht werden ze opgehaald en onder luid gezang hier gebracht. Een spoor van goederen die zij moest achterlaten omdat haar oog iets te groot was, maakten haar route duidelijk. De kostbaarheden lagen vanaf de bouwplaatsen over de gehele route via het gangpad achter de woning, door de tuin, door het hele huis tot naast mijn bed aan toe. Zo dierbaar…
Ik weet inmiddels dat elk huishouden een wasdag kent. En Lotje weet dat ook. Nu is het aan mij om Lotjes schema te volgen opdat ik buurtgenoten sneller hun bezittingen kan teruggeven. Vandaag, donderdag, is het doekjesdag. Er is iemand in de buurt die ‘s woensdags poetsdoekjes wast en deze buiten te drogen hangt. Het was geen grote vangst vannacht. Slechts 1 roze doekje, wel van een behoorlijk formaat en zeker van goede kwaliteit, lag bij binnenkomst in de woonkamer voor mijn voeten. Ontroerend wel.
Na zo’n nacht hard werken is een stevig ontbijt gewenst. En dan wordt er gerust. De buurvrouw heeft een chaise longue in haar achtertuin. Lotje heeft deze stoel met een vriendelijk knikje zichzelf toegeëigend. Elke morgen wordt er een zacht kussen en een handdoek op de chaise longue gelegd. De buurvrouw mag naast haar zitten in een ander tuinstoeltje. Op voorwaarde dat er niet teveel wordt gesproken en ook aanrakingen zijn niet gewenst. Er moeten nieuwe krachten worden opgedaan. En slaap is heilig in het dierenrijk.
Brunhilde