De Bonus
Ik dacht dat we alles goed op orde hadden. Huis, tuin en keuken. Prima voor mekaar. Tot vorige week. We kregen onverwachts de kleinkinderen over de vloer. Mijn Bonus-kleinkinderen. Daarvoor bleek ons vloeroppervlak te klein. Zo vonden wij, toen we ze na het spontane bezoek hadden uitgezwaaid en bij binnenkomst een stilleven van puzzelstukjes en oude dinkytoys ons vanaf de vloer aanstaarde.
Ja, we hadden het prima voor mekaar. Maar er moest ruimte komen voor meer dan mekaar. Zit, loop én speelruimte. Ons creatieve brein sloeg acuut aan en daarmee was de droom van een welverdiend vrij weekend vervlogen. Na een uurtje Marktplaats te hebben doorkruist, reden we met onze bestelbus richting de andere kant van het land. Toen we 10 uur later weer thuiskwamen hadden onze oude tafel en bank alweer een nieuwe eigenaar en waren we een grote eettafel en een ruime hoekbank rijker.
In no-time was de woonkamer getransformeerd tot een lichte open ruimte waar voor alle kinderen en kleinkinderen, al dan niet bonus, plek was. Juist toen wij intens tevreden het geheel aanschouwden, staarden 3 paar poezenogen ons vol verwijt én onbegrip aan. Hoe konden we daar zo zelfgenoegzaam staan terwijl hún wereld op z’n kop stond en ze nog geen avondeten hadden gehad. Tot overmaat van ramp waren zowel de brokjes als de smurrie op.
Net voor sluitingstijd stormde ik de kruidenier binnen. In het gangpad van het dierenvoer stond een jong stel. De vrouw vroeg de man welk kattenvoer ze zouden kopen. Maar de arme knul kon niet kiezen. En dat gaf de vrouw, zo vlak voor sluitingstijd, veel stress. “Jij kan ook nooit een beslissing nemen. Je moet gewoon kiezen wat er in de BONUS is. Dat zijn de aan-bie-din-gen. En die liggen voor ’t grijpen.” De moedeloze minachting klonk door tot aan de zelfscan.
Naar huis lopend kauwde ik op het woord ‘BONUS’. Hoewel BONUS altijd naar meer smaakt, had het nu een bittere nasmaak gekregen. Niet alle BONUS ligt voor ’t grijpen. Mijn BONUS-kleinkinderen zijn niet in de aanbieding. Op de tuinbank voor het raam keek Fien verongelijkt naar binnen.
In de kamer lagen Lot en Juul innig tevreden op de nieuwe hoekbank. Naast Lotje lag haar geschenk. Precies wat ik nodig had. De verpakking van een verfrissende kauwgom. Ik vulde de etensbakjes en snelde nogmaals naar de winkel. Als laatste klant van de dag kocht ik een pakje van die verfrissende kauwgom.
Mijn welverdiende BONUS
Brunhilde Kuijper