Twaalf jaar geleden vonden wij elkaar. Lotje en ik. Wie wíe vond laat ik voor het gemak maar even in het midden. We maakten beiden een wat moeilijke periode door en hadden behoefte aan iets zachts, iets liefs.  Ik had daarom besloten een kattenkind te adopteren en toog daarvoor naar een nabijgelegen dierenasiel. In mijn gedachte zou het een rode kater worden. Zo’n grote zachte en t.z.t. ook je-weet-wel kater. Model theemuts.…

Eten in het dierenrijk lijkt simpel geregeld. Zo heb je vleeseters, planteneters en alleseters. Vleeseters eten graag planteneters. En alleseters vreten de rest op. Zoiets. Wij mensen zijn dus alleseters. Althans, zo hebben we onszelf geëvolueerd. Het schijnt namelijk dat gezien de vorm van ons gebit en de lengte van ons darmstelsel wij ooit als planteneters op deze aardbol rondliepen. Wellicht dat we om te kunnen overleven ook vlees zijn gaan eten.…

Het was Witte Donderdag. De donderdag vóór Goede Vrijdag en Stille Zaterdag. De drie dagen voor Pasen. Witte Donderdag was een heerlijke lentedag. Een grote groep kinderen dartelden op het voetbalveldje als kalfjes die de wei in mogen. Alle leeftijden, gezindten en plaatselijke voetbalclubs waren vertegenwoordigd. Uitgelaten blij, met zonder jas. Lot en Fien zaten op gepaste afstand van elkaar op de tuinbank voor het huis zwart grijs te zijn. Ze leken…

Ik dacht dat we alles goed op orde hadden. Huis, tuin en keuken. Prima voor mekaar. Tot vorige week. We kregen onverwachts de kleinkinderen over de vloer. Mijn Bonus-kleinkinderen. Daarvoor bleek ons vloeroppervlak te klein. Zo vonden wij, toen we ze na het spontane bezoek hadden uitgezwaaid en bij binnenkomst een stilleven van puzzelstukjes en oude dinkytoys ons vanaf de vloer aanstaarde. Ja, we hadden het prima voor mekaar. Maar er moest…

Het is wat onrustig in Huize De Drie D’s. Dat is het altijd deze periode van het jaar. Het voorjaar kriebelt. Maar na een lange winterperiode hebben de dames net elk een favoriet plekje veroverd. En om dat dan zomaar prijs te geven, is ook zo wat. Buiten lokt. Maar wat als je je positie binnen verlaat??? De Dames zijn alert en hun Argusogen groot. Niet enkel binnenshuis. Ook op eigen territorium…

Onlangs was ik bij een concert. Er speelde een saxofoon 4-tet en er was een verteller. Deze laatste had het over heimwee. Het verlangen naar iets wat niet meer is. Meteen zocht ik in mijn herinneringen of ik ook heimwee had gekend. Ooit als kind tijdens logeerpartijen, bedacht ik me. Dan was alles anders. Het eten, het dagritme en bovenal, de geur was anders. Ieder huis heeft een eigen geur. En het was…

Afgelopen zondag was de eerste lentedag van het jaar. Zo’n windstille, fluweelzachte zonnige voorjaarsdag. Zo’n dag waarop je je ineens realiseert dat de energieloze winterdip van op de bank hangende Netflix-snackdagen je bijna de das om hadden gedaan. Je ogen weer geopend voor nieuw leven, zie je je treurige tuin. En dan moet alles gebeuren. Een ongekende energie maakte zich van mij meester en voor ik het wist stond ik zwetend te…

Iedereen beleeft het prille voorjaar op HEEL eigen wijze. Zo zijn er die, ondanks grijs en regen, elke dag fluitend door het leven fietsen. Muts op, handschoenen aan. Het glas is HALF vol! Anderen zitten zwaarmoedig voor het venster om op te lichten bij het eerste zonnestraaltje. Een glas in de hand. HALF leeg…. Kijkend naar de drie d’s zie ik dat ook hen niets menselijks vreemd is. Juultje ondergaat de periode…

Je hebt het vast weleens gehoord; Mensen die, om wat voor reden dan ook, het vertrouwen in de medemens hebben verloren. De enige die dan nog een veilige haven biedt, is de harige viervoeter in huis. Tranen met tuiten krijgt het dier over zich heen gestort omdat hij er nu eenmaal altijd voor je is. Kwispelend blij, hoe ellendig jij je ook voelt. Onvoorwaardelijke Liefde. Bij katten werkt dit totaal niet. Als…

U heeft het vast weleens meegemaakt. Je doet je stinkende best voor iemand en je krijgt stank voor dank. Oké, niet letterlijk, maar toch. Er zit een luchtje aan die reactie. Het uitblijven van een “dankjewel”, niet geheel fris. En dat zit je niet lekker. Je hebt er een beetje buikpijn van. En na verloop van tijd heb je je buik er definitief vol van als je weer eens te hoop loopt…

Ja. Het was een tijdje wat stil op mijn schrijflijn. Het ritme van schrijven lag er uit en het papier klonk leeg. Net als bij de musicus die, als hij gaat studeren eerst harmonie creëert en de wereld om zich heen laat voor wat die is, zich focust op dat ene muziekstuk. Dat ene loopje. Die paar bijzondere noten net zolang speelt tot het beoogde gevoel erin doorklinkt. De stilte in en…

Er wordt mij regelmatig gevraagd of ik weet waar Lotje tijdens haarnachtelijke omzwervingen uithangt. Het antwoord moet ik steeds schuldigblijven. Ja, in de straat, in de buurt, in de wijk. Soms kan ik aan de hand vande gestolen waar nagaan welke route zij gelopen heeft. En soms kan ik dan ookiets teruggeven aan de bestolene. Maar waar zij precies allemaal uithangt? Dewegen die ze bewandeld zijn in elk geval niet altijd even…

Het was de afgelopen week de week van de Algemene Politieke Beschouwingen. Deze week begint op dinsdag. Dan is het Prinsjesdag en rijdt W.A. met paard en wagen met een stapeltje papier onder de arm richting een zaaltje waar hij, als ware hij de winnaar van de voorleeswedstrijd, op een heuse troon een verhaal van het kabinet mag voordragen. Heel feestelijk allemaal. Met trompetgeschal bij binnenkomst en een driewerf hoera nadat de…

1 september. Het is de datum die mij altijd weer doet afvragen, is het nu herfst? Vroeger is mij geleerd dat de herfst op 21 september begint. Nu was er iemand in mijn huiselijke kring op 21 september jarig. Ik vond die persoon een beetje herfstachtig en zodoende kon ik deze datum als begin van de herfst volledig onderschrijven. Later werd mij verteld dat de herfst op 1 september begint. Totale verwarring…

Er zijn mensen die beweren niet van katten te houden. Dat kan zijn, maar het gaat mij om de reden waaróm zij dat beweren. Vaak hoor ik iemand zeggen; “Ik ben een hondenmens”. En du moment dat iemand dit uitspreekt zie ik iets voor me dat ik mij, al zou ik katten niet zo leuk vinden, toch duizend maal liever een ‘Kattenmens’ zou willen noemen. Maar dat geheel terzijde. Iedereen heeft zo…

Omdat ik niet meer kon slapen troffen de dames mij vanmorgen om kwart over vijf al beneden. Aan hun blik kon ik niet aflezen of ze blij verrast of lichtelijk verstoord waren. Ik meende te bemerken dat ze daar zelf ook nog niet over uit waren. De ongeschreven regel dat, nu de dames niet meer boven mogen vertoeven, de beneden etage ‘s nachts geheel de hunne is, leek door mijn veel te…

Gisteren liep ik richting het winkelcentrum voor een laatste vergeten boodschap. Natuurlijk werd ik op mijn weg trouw vergezeld door de drie d’s. Onder luid gejammer van hoe ver het nog was, ik herkende mijzelf als kind dat niet van wandelen hield, kwamen we gevieren uit het steegje achter ons huis. Gelijktijdig met het wegvallen van de groene beschutting brak de wolk boven ons open. Een breuk die niet te helen was,…

We waren een nachtje weggeweest en hadden de verzorging van De Drie D’s (De Drie Dames) aan de liefdevolle en inmiddels vertrouwde zorg van onze achterbuurvrouw overgelaten. Lotje is redelijk uitgesproken in haar voorkeuren wie er in haar directe omgeving gedoogd worden en zo heeft het lang geduurd eer een vervangende huishoudelijke hulp haar goedkeuring kon wegdragen. Nu wil het geval dat deze achterbuurvrouw de zorg draagt voor Heer Otto en daarmee…

Bij het binnenkomen in de woonkamer trof ik een blanke vloer, dat wil zeggen “vrij van goederen”, en twee slapende poezenzusters aan. Juul en Fien lagen zich van geen kwaad bewust ieder op een eigen kussen. Een vredig tafereel. Er heerste diepe rust en doodse stilte. Wat een contrast met de geluiden die vannacht tot de eerste verdieping doordrongen. Lotjes jubelklanken, die niet onderdeden voor de virtuoze hobo melodieën in Händel “The…

In tijden van corona hebben we te maken met beperking van onze bewegingsvrijheid. De toch al wat schrale waardering van cultuur dreigt nu geheel uit te drogen door gebrek aan tranen van ontroering in de concertzalen. Kunstbeoefenaars bieden hun kostbare talenten aan in achtertuinen waar aerosolen, als sterrenstofjes onzichtbaar, de intentie van de artiest verspreiden zonder het publiek te vinden. Wij mensen lijden nogal onder de opgelegde beperkingen en de angst voor…

Zolang als Lotje van mijn diensten gebruik maakt, ken ik haar als een wat gevoelig dametje. Lichtgeraakt, gesteld op haar privacy, stijlvolle tred en minzaam gaat zij door het kattenleven. Je zou haar pose als enigszins hautain kunnen ervaren, maar ik kan je verzekeren dat het tegendeel waar is. Lotje is een sensitieve dame. Sfeergevoelig en stijlvol als zij is, gruwt zij van harde geluiden, onverwacht bezoek, überhaupt bezoek, levende have al…

Met drie poezendames in huis is er regelmatig herenbezoek. De katers hebben allemaal zo hun eigen manier om de dames te imponeren. Zo is daar de grijs-witte zonder staart. Zonderstaart compenseert het niet hebben van een staart met een wat nonchalante langzame tred. Hij heeft, voor zover ik weet, geen voorkeur voor één van de dames. Gemakshalve gaat hij er van uit dat ze alle drie in katzwijm vallen wanneer hij voorbij…

Hoe een klein bericht tot landelijk nieuws kan worden. Een zuchtje wind tot storm uitgroeit. Een rimpeling in het water een vloedgolf kan veroorzaken. Zo voelt het. Gewèldig. Overweldigend. Spannend en enthousiasmerend. Het schrijven en plaatsen van de Lotgevallen. De prille aanzet werd mij maandagochtend ingegeven door Lotje. Zij is de bron van inspiratie. En toen het schrijven ging stromen bleek dit uit te monden in een brede rivier. Ik richt mij,…

We denken vaak dat katten, en dieren in het algemeen, geen tijdsbesef hebben. Laat staan dat zij een leef-werkschema hebben,  ingericht naar de dagen van de week. De zon komt op, de zon gaat onder en dat is het wel zo’n beetje.  Inmiddels weet ik dat niets minder waar is. Lotje heeft weldegelijk een werkschema. Dat is mij duidelijk geworden aan de hand van de spullen die zij brengt. Én door de…