Als uit de dood herrezen
Het was Witte Donderdag. De donderdag vóór Goede Vrijdag en Stille Zaterdag. De drie dagen voor Pasen. Witte Donderdag was een heerlijke lentedag. Een grote groep kinderen dartelden op het voetbalveldje als kalfjes die de wei in mogen. Alle leeftijden, gezindten en plaatselijke voetbalclubs waren vertegenwoordigd. Uitgelaten blij, met zonder jas.
Lot en Fien zaten op gepaste afstand van elkaar op de tuinbank voor het huis zwart grijs te zijn. Ze leken wat aangedaan. Het plekje van zusje Juul op de turfrand van het vijvertje was leeg. Deze Witte Donderdag was witte Juultje zoek. Waar was ze? Was de lente in haar kattebolletje geslagen? Was ze aangereden? En lag ze nu ergens zieltogend onder éen van de net uitlopende rozenbottelstruiken naast het voetbalveldje? Was ze opgesloten ergens in een schuurtje waarvan de deur open had gestaan.
Of…. Was ze vannacht gaan stappen in het bonte gezelschap van buurtkatten? Als ouder/verzorger maakte ik me ernstig zorgen.
Witloze Witte Donderdag ging over in Geen Goede Vrijdag en een Doodstille Zaterdag. Op het nieuws werd bericht over een gijzeling elders in het land. Opeens zag ik onschuldige witte Juultje gegijzeld in een tuinhuisje. Ze was in goed vertrouwen met de Rode Judas een blokje om gegaan. De dag begon te dagen en het voorjaar deed de rest. De knappe kater mauwelde iets in haar roze oortjes over kostelijke kattensnoepjes in een romantische setting. Nou is Juultje niet snel ergens van onder de indruk. Maar kattensnoepjes… Dat is een ander verhaal. Die zijn onweerstaanbaar. De Casanova stond inmiddels in vuur en vlam. Kat in ’t bakkie, dacht’ie. Hij zou zijn poezensnoepje als hapklaar brokje meelokken. Eenmaal in het schuurtje bleek de ontluikende liefde ontluisterend voor beide.
Juultje, hoewel dól op kattensnoepjes, is bepaald niet om op te vreten. Toen het tot het heerschap doordrong dat dit schattige poezendametje geen katje was om zonder handschoenen aan te pakken, sloot hij haar op in het schuurtje. Groot was de opluchting toen ik in de vroege Paasochtend een welbekend donker mauwauw hoorde. Daar was Juultje. Na drie dagen als uit de dood herrezen. Om doodgemoedereerd te melden dat ze weer thuis was. Precies op tijd voor Pasen.
Het was erg leuk geweest, ze was de tijd een beetje vergeten en ik hoefde me geen zorgen te maken. Een kat met zeven levens komt altijd op haar pootjes terecht!
Brunhilde Kuijper